Te huur
De kamers die ik verhuur zijn geen koningsloges, ik weet het. Zelfs de studenten hier in de stad trekken er hun neus voor op. Toch zijn de mensen die hier wonen gelukkig. Ze zijn dankbaar dat ik ze voor hun …
De kamers die ik verhuur zijn geen koningsloges, ik weet het. Zelfs de studenten hier in de stad trekken er hun neus voor op. Toch zijn de mensen die hier wonen gelukkig. Ze zijn dankbaar dat ik ze voor hun …
De eerste keer dat ik in de wolkenwereld verzeild raakte was dat per ongeluk, uiteraard. Ik materialiseerde in een wereld zonder vaste grond onder mijn voeten en hing gewichtloos tussen de mistflarden. Gelukkig kwam ik er snel genoeg achter hoe …
Er was eens een rups die zijn bruine schoenen beu was. Elke ochtend opnieuw was het een hels karwei om ze allemaal aan te doen en tegen de tijd dat hij de laatste gestrikt had, was de zon al weer …
De grote bruine beer zat met een glazige blik naar de voorbij trekkende bezoekers te staren. Zoals elke dag zat het dier midden op zijn eiland, roerloos, alleen van zijn plaats komend als het voedertijd was. Appels, knollen, wortels. En …
Mijn deurbel heeft een lampje. Het was me nog nooit opgevallen, totdat het rode lichtje naast de drukknop op een avond opeens aan stond. Ik bekeek het oplichtende LED-je. Wat betekende het? Waren de batterijen bijna op? Ik drukte op …
Dit is de eerste scene van het korte verhaal waarmee ik aan de Harland Awards van 2015 heb deelgenomen. Van de tweehonderd inzendingen eindigde dit verhaal op de dertiende plaats. Toen ik haar weer tegen kwam droeg ze een jurk. Een …
Toen ik een tijdje terug mijn ronde door het park deed lag er een man in het water. Vreemd. Normaal dobberen er alleen eenden en andere watervogels in de centraal gelegen plas, tenminste, als ik er mijn wandeling doe, maar …
Terwijl de kapster de laatste lokken van de vorige klant wegbezemt gaat hij in de stoel voor de spiegel zitten. “En, hoe zijn ze kerstdagen geweest?” “Goed,” antwoordt hij. “Gezellig. Ik heb alle kleinkinderen weer eens gezien.” “Kerst is altijd …
‘…, drie, vier, vijf …’ Het is bij tweeën en we kijken met vermoeide blikken hoe onze chef-kok de besteklade doorneemt. ‘Er mist een mes.’ Onze chef draait zich met een verwijtende blik om. ‘Er ligt een mes niet op …
Nog voor mijn jas aan de kapstok hing had ik de computer aan gezet. Het toetsenbord was tot onder het beeldscherm geschoven en de bureaustoel stond iets naar achteren. De werkster was langs geweest. De kruimels, de uit de profielen …