Te huur
De kamers die ik verhuur zijn geen koningsloges, ik weet het. Zelfs de studenten hier in de stad trekken er hun neus voor op. Toch zijn de mensen die hier wonen gelukkig. Ze zijn dankbaar dat ik ze voor hun …
De kamers die ik verhuur zijn geen koningsloges, ik weet het. Zelfs de studenten hier in de stad trekken er hun neus voor op. Toch zijn de mensen die hier wonen gelukkig. Ze zijn dankbaar dat ik ze voor hun …
Schrijven moet je niet helemaal alleen in je eentje willen doen. Je hebt zo nu en dan iemand nodig die je even een andere richting op laat denken. Als ik bezig ben met een verhaal en niet op een woord …
En toen was het december en kwam alles in een stroomversnelling terecht. Uitgeverij Zilverbron meldde me eind november dat ze bezig waren met de voorjaarsaanbieding die naar de boekhandels zouden worden gestuurd. Mijn debuut kon in deze folders nog meegenomen …
Toen ik het ondertekende contract op de bus had gedaan, dacht ik dat het eindelijk zou beginnen. Een professionele redactie zou mijn manuscript onder de loep nemen en binnen een aantal weken zou ik de eerste van commentaar voorziene hoofdstukken …
Mijn boek gaat dus uitgegeven worden. Bij Zilverbron. En ondanks dat ik er al jaren naar toe heb gewerkt, voelt het toch wat onwerkelijk. Eerst was er na het “Wij zien wel wat in jouw manuscript”-mailtje de euforie, maar daarna …
Voor wie schrijf ik eigenlijk? Eerlijk gezegd doe ik dat in eerste instantie voor mezelf. Ik vind het heerlijk om net zoals een motorliefhebber aan mijn verhalen te sleutelen, net zo lang totdat alle kraakjes en morreltjes verdwenen zijn en …
Een lift is, net als een w.c., een kleine ruimte. Anders dan in een toilet kun je er echter met meerdere mensen verblijven. En daar waar je met meerdere mensen onder elkaar bent, heb je te maken met de ongeschreven …
De eerste keer dat ik in de wolkenwereld verzeild raakte was dat per ongeluk, uiteraard. Ik materialiseerde in een wereld zonder vaste grond onder mijn voeten en hing gewichtloos tussen de mistflarden. Gelukkig kwam ik er snel genoeg achter hoe …
Er was eens een rups die zijn bruine schoenen beu was. Elke ochtend opnieuw was het een hels karwei om ze allemaal aan te doen en tegen de tijd dat hij de laatste gestrikt had, was de zon al weer …
De grote bruine beer zat met een glazige blik naar de voorbij trekkende bezoekers te staren. Zoals elke dag zat het dier midden op zijn eiland, roerloos, alleen van zijn plaats komend als het voedertijd was. Appels, knollen, wortels. En …