Instrumental break

Het was hem aan het einde van het nummer al opgevallen dat de drums wat wegvielen. Hij had daarom een paar keer achterom gekeken om te zien wat er aan de hand was, maar Rory had telkens net niet zijn richting opgekeken. In plaats daarvan leek hij iets op de grond te zoeken. Had die sul nu één van zijn drumstokken laten vallen?

Het publiek werd na het laatste akkoord nog luidruchtiger. Hij keek Rory geïrriteerd aan. Oké, wat is er aan de hand. Rory hield een halve drumstok omhoog. Afgebroken. Dat speelt een beetje moeilijk. Oké, maar dan pak je toch gewoon een nieuwe. Rory hief zijn handen op en keek zoekend om zich heen. Geen reservestokken.
De andere twee bandleden begonnen nu ook in de gaten te krijgen dat er wat loos was. Hij liep naar Rory toe en stapte op het verhoginkje waar het drumstel op stond.
“!!” riep hij boven het lawaai van het publiek uit.
Rory hield zijn hand achter zijn oorschelp.
“Heb je geen extra stokken meegebracht!!” probeerde hij nog eens.
“Ik heb er een paar meegebracht,” brulde Rory boven het geweld van de zaal uit. Hun publiek had geen elektrische versterking nodig. Maar ze waren dan ook met veel meer.
“En die zijn nu allemaal op?”
Rory knikte. Hij meende in Rory’s norse blik een schuldige ondertoon waar te nemen.
“Allemaal? Hoe kan dat?”
“Meer verbruik ik er tijdens een concert toch nooit.”
“Hoeveel heb je er meegenomen? Hoeveel is een paar?”
Rory stak twee vingers op. Twee sets, vier stokken. Geen wonder dat ze nu een probleem hadden.
“Dat is niet wat je noemt een goede voorbereiding, hè?” Hij kon zich al iets beter verstaanbaar maken, want het publiek kwam alweer een beetje tot bedaren.
“Heb je echt niets anders bij?”
Rory keek naar de koker waar hij zijn reservestokken in bewaarde. Daar stonden een beetje eenzaam twee metalen stokken in.
Hij zag ze ook.
“Kun je die niet gebruiken?”
“Dat zijn brushes,” riep Rory verontwaardigd, “We zijn een rockband, hoor!”
Bram kwam ook hun kant op.
“Wat is er? Waarom hebben we het volgende nummer nog niet ingezet?”
“Deze oen hier is door zijn stokken heen.”
Rory hield nogmaals zijn afgebroken stok omhoog.
“Kan hij niet met één stok spelen?”
“Met één stok?” schoot Rory uit, “Zal ik jouw plectrums eens afpakken. Eens kijken of je dan ook nog zo gemakkelijk speelt.”
“Hé, jongens, rustig aan. Hier lossen we niks mee op,” suste Jan. Hij draaide wat aan de knoppen van zijn bas en hield met een half oog bezorgd de mensen voor het podium in de gaten. Hij zag dat ook de fans daar zich begonnen af te vragen waarom het volgende lied nog niet was begonnen.
“Een drummer heeft twee stokken nodig. Ik heb niet voor niets een basdrum met twee pedalen,” gromde Rory verbolgen.
“Misschien had je toch maar beter die conga’s kunnen kopen. Ze waren nu goed van pas gekomen.” Ook Bram draaide de knoppen van zijn gitaar dicht. Het zag er niet naar uit dat ze zo verder konden spelen. Al hun nummers hadden drums nodig.

Ondertussen begon het rumoer in de zaal weer toe te nemen. Het concert was nog niet eens halfweg en nu al zag het er naar uit dat de band het optreden moest afbreken. Daar waren ze niet voor naar hier gekomen. Daar hadden ze niet voor betaald.
Hij stond midden in de zaal, midden tussen het publiek, maar hij deed niet mee met het boegeroep. Ook hij had in de gaten gekregen dat er problemen op het podium waren en zag het stilzetten van de show met ergernis tegemoet. Maar bij hem had een ander gevoel de overhand. Hij had ze uit de lucht geplukt. Hij had precies op het juiste moment op de juiste plek gestaan toen Rory zijn drumsolo beëindigde. De drummer was vanavond bijzonder goed in vorm geweest. Na de solo was hij recht gaan staan en had onder een donderend applaus zijn stokken boven zijn hoofd gehouden. Met deze stokken heb ik vanavond deze wereldsolo gegeven. Deze drumstokken had ik vanavond in mijn handen, het is mijn zweet dat erin zit, het is mijn energie die erin zit. Daarom zijn deze stokken speciaal. Veel plezier ermee. En toen had hij ze met een zwaai het publiek in gemikt.

Bram gaf Rory een laatste vernietigende blik, draaide zich om en wilde zijn gitaar aan de kant gooien toe hij een beweging boven de hoofden van het publiek zag. Iets vloog richting het podium en viel kletterend voor zijn voeten neer. Verbaasd keek hij naar wat een fan naar hen toe gegooid had. Toen keek hij nors naar Rory. Jij hebt vanavond geluk gehad, ventje. Hij bukte zich, raapte de drumstokken op en duwde ze in de handen van zijn maat.