Pony

Net als de rest van de studenten was ze tussen de lessen door buiten op het plein gaan zitten. Het was zonnig weer en ze zat in de schaduw van het gebouw op de stenen rand van één van de grote rechthoekige bloembakken. Tussen alle andere studenten was ze een opvallende verschijning en dat was niet alleen vanwege haar helblonde haar en haar lage pony. Vanaf het bankje waar ik zat zag ik hoe ze vanuit het niets een sigaret tevoorschijn haalde. Toen ze die naar haar lippen bracht deed ze iets met haar andere hand en stak ze de sigaret aan met de aansteker die ze opeens in haar andere vingers hield. Terwijl ze de rook uitblies verdween haar aansteker weer spoorloos. Ze maakte me behoorlijk nieuwsgierig.

Het viel me op dat ze erg gemakkelijk zittende kleding droeg. Op haar wijde katoenen broek die uitbundig voorzien was van kleinere en grotere zakken droeg ze een ruim zittende trui. Ze droeg witte oversized sportschoenen die groot afstaken tegen haar korte gestalte. Vanonder het haar dat voor haar voorhoofd hing keek ze me vrolijk aan toen ik naar haar toe stapte.
“Hoi. Ik wilde je wat vragen.”
Haar blik had iets uitdagends. Ik kreeg het gevoel dat ze mij al die tijd ook in de gaten had gehouden.
“Mag ik erbij komen zitten?”
Ze legde haar sigaret op de stenen rand naast haar.
“Natuurlijk.”
Ik nam plaats.
“Wat vond jij van die uitleg die de docent daarnet gaf over het tweede hoofdstuk?” begon ik. Ik realiseerde me opeens dat zij niet eens in de collegezaal had gezeten waar ik het afgelopen uur les had gehad. Shit. Ik moet met haar aan de praat blijven, haar interesse wekken. Maar waarmee?
Ik zag dat ze ergens een spiegeltje vandaan gehaald had en aandachtig haar mascara zat te bestuderen.
“Hoe doe je dat?” vroeg ik haar.
“Wat?” lachte ze. Ze leek oprecht geamuseerd dat ik het haar vroeg.
“Waar haalde je dat spiegeltje vandaan? Het lijkt net alsof je goochelt.”
Ze klapte het handspiegeltje dicht.
“Uit mijn mouw.” Ze strekte haar arm een beetje zodat de mouw iets omlaag schoof. Daarna boog ze haar vingers naar beneden en liet het platte plastic doosje in haar mouw glijden. Al die tijd bleef ze me aankijken, als om te controleren of ik het wel allemaal volgen kon.
“En daar haalde je ook die sigaret en die aansteker vandaan?”
“Zit je me soms te bespioneren?” merkte ze opgewekt op.
“Het viel me op,” zei ik.
Ze pakte haar sigaret weer op en nam een trek.
“Jij ziet er niet uit als iemand die rookt. Kauwgompje?”
Met haar vrije hand had ze ergens een pakje kauwgom vandaan getoverd en hield het geopend onder mijn neus. Terwijl ik er één uit plukte klonk er tussen ons in het geluid van een gsm. Ze keek me uitdagend aan, alsof ze me wilde aansporen te raden waar ze haar mobieltje verstopt had.
“Je andere mouw?” probeerde ik.
Ze trok de col van haar trui ver naar beneden en onthulde een kettinkje dat om haar hals hing. Ze verhuisde het pakje kauwgom naar mijn hand en trok het kettinkje omhoog. Aan het uiteinde ervan hing een kleine gsm.
“Hij staat ook op de trilfunctie”, deelde ze mee terwijl ze het open klapte. Vervolgens negeerde ze me helemaal en leek het haar niet te storen dat ik haar tijdens het telefoongesprek bleef bekijken.
Opeens leunde ze tegen me aan. Ze tilde haar ene bil omhoog en haalde een agenda tevoorschijn die volgens mij te groot was om in één van haar broekzakken te hebben gepast. Deze legde ze open op haar schoot en ergens goochelde ze een pen vandaan.

“Zo!” Ze klapte haar agenda dicht. “Waar waren we ook alweer gebleven?”
Ze keek naar het pakje kauwgom tussen mijn vingers.
“Ha ja, de kauwgom. Je was toch niet van plan daarmee aan de haal te gaan, hè?” deed ze plagerig. Ik legde het pakje in haar opgeheven handpalm. Op het moment dat ik het los liet was het alweer verdwenen. Ze bekeek geamuseerd mijn verbaasde blik. Ik weet zeker dat ik haar vingers niet had zien bewegen. Voordat ze haar gsm weer naar binnen liet glijden keek ze nog even op het display.
“Ik denk dat we ons moeten haasten voor de volgende les.”
De pen en de agenda waren ook alweer verdwenen.
“Dus ik denk dat jouw vraag maar tot de volgende keer moet wachten, hè?”
Ze stond op en wilde de schaduw rondom de bloembak verlaten.
“Ehm,” kuchte ik, “Zie ik je vanmiddag weer? Waar lunch je?”
Ze keerde zich om.
“Je ziet me wel weer een keer verschijnen. Zo onopvallend ben ik niet, toch?”
“Nou, oké”, mompelde ik teleurgesteld.
Ze groette me met een knik en ik zag dat ze niet alleen haar kleding gebruikte om haar spullen in op te bergen. Vanachter haar pony viel een zonnebril op haar neus. Toen stak ze het zonovergoten plein over.

Ik bleef nog even op de rand van de bloembak zitten. Die meid had het in de vingers. Met haar vingervlugheid kon ze zo een goochelact beginnen. Peinzend reikte ik naar mijn broekzak. Ik had mijn lesrooster in mijn portemonnee zitten. Mijn vingers doorzochten de achterzak. Hmm, misschien in mijn linkerzak?

Ik heb de eerste fan-art ontvangen!